Ons verhaal
Over Toos van Doorn en het ontstaan van de stichting

De Van Doorn Stichting is op 26 oktober 2001 opgericht door Paul Sutmuller. Het was niet meer dan logisch om de Stichting te vernoemen naar zijn moeder, Toos van Doorn, voorvechtster van onderwijs voor iedereen.

Het belang van onderwijs werd Paul met de paplepel ingegoten. Vader en moeder Sutmuller moesten er veel voor doen en laten, maar zij hechtten eraan dat al hun kinderen, de jongens en de meisjes, een opleiding – naar eigen keuze en niveau – konden volgen, zodat zij zelfstandig en onafhankelijk zouden kunnen zijn.

Dat het volgen van een opleiding niet voor iedereen is weggelegd ontdekte Paul toen hij na zijn studie, eind 1969, als vrijwilliger naar Afrika trok. Als vrijwilliger zie en leer je veel van het dagelijks leven in Afrika, je leeft samen met de lokale bevolking.
Om buiten het werk wat aanspraak te hebben ging Paul veel om met missionarissen, die onder andere actief waren in het onderwijs. Via hen leerde hij dat doorleren (middelbare school en hoger onderwijs) vaak geen kwestie is van IQ, maar gewoon van geld. Wat velen niet hebben; voor vele jongeren is er geen andere manier om een opleiding te volgen dan met behulp van giften en sponsoring.

Al tijdens die jaren financierde Paul, met 10 gulden per maand, de middelbare schoolopleiding van een leerling en in de loop der jaren werden dat meerdere leerlingen. Na zijn vrijwilligerswerk was hij eerst werkzaam in community development (krottenwijkverbetering) en later als consultant en manager op het gebied van stedelijke ontwikkeling in ontwikkelingslanden. En werd hij zich alleen maar meer bewust van het belang van armoedebestrijding door middel van onderwijs en werkgelegenheid.

Hij zette die sponsoring op individuele basis dan ook voort, maar realiseerde zich op een gegeven moment dat hij met deze studiefinancieringen ook een verantwoordelijkheid op zich nam; hij committeerde zich tenslotte aan de financiering van de gehele studie, maar deed dat anoniem en niemand wist daar iets van af. Dus als hem iets zou overkomen, dan zou de financiering ineens stoppen.
Dat was het moment waarop het idee ontstond om, met familie en vrienden, een stichting op te richten. Zodat daar het geld voor de gehele studie van een leerling ‘geparkeerd’ kon worden, en er altijd mensen zouden zijn die voor continuïteit konden zorgen.

Toos van Doorn (1913 – 1997)

 

De Van Doorn Stichting geeft kinderen de kans om naar school te gaan, een toekomst op te bouwen en de armoede in hun omgeving een beetje te lenigen.
Maar ook om hen te laten kennismaken met ‘de wereld’, dichtbij en veraf. Om ze te laten ontdekken.
Elk kind zou een kans op onderwijs moeten krijgen, op welk niveau dan ook. Rijk of arm, en niet alleen de bollebozen maar ook de zwakkeren.

Kortom, ‘learning opportunity for everybody’!